Stambuł – stolica Turcji

Warto w niej zobaczyć m.in.:

Pałac Topkapi – była rezydencja sułtanów przez około trzy wieki. Zwiedzanie pałacu zajmuje spora część dnia, więc warto zacząć wcześnie rano, tuż po otwarciu. Na przestrzeni wieków pałac powiększał się i zmieniał lecz jego czterodziedzińcowy układ został zachowany.

Błękitny Meczet – wybudowany został przez Sułtana Ahmeda I. Nazwa „błękitny” wzięła się od koloru płytek fajansowych z Izniku, którymi pokryte są ściany, szczególnie w galerii. Jest typowym przykładem architektury osmańskiej. Centralne miejsce na dziedzińcu wejściowym zajmuje fontanna ablucyjna. Popularność tego meczetu jest tak duża, że ograniczono nawet ilość zwiedzających. Wierni wpuszczani są wejściem głównym natomiast turyści wchodzą drzwiami bocznymi i tylko wtedy, gdy wewnątrz nie ma modłów. Przed wejściem należy zdjąć buty. Szczególna uwagę warto zwrócić na Królewską Lożę, na fragment świętego Czarnego Kamienia z Kaaby w Mekce i na stary zegar, którego zadaniem było wyznaczanie dokładnego czasu podczas modlitwy.

Bazylika Mądrości Bożej – najsłynniejsza świątynia w mieście. Dziś pełni rolę muzea, ale dawniej była największą świątynią chrześcijańską. Kościół przyozdobiony jest pięknymi mozaikami np. św. Ignacego Młodszego, św. Jana Chryzostoma. Niektóre z nich są wyjątkowej klasy. Najsłynniejsza ze wszystkich jest piękna Deesis, pochodząca z początku XIV wieku a przedstawiająca Chrystusa z Marią Panną po jednej stronie i Janem Chrzcicielem po drugiej.

Muzea Archeologiczne – usytuowane są między Parkiem Gulhane a Topkapi Sarayi. Kompleks podzielony jest na dziewięć odrębnych obszarów wystawowych. Muzea zawierają pałacowe zbiory, gromadzone w XIX w i wzbogacone w okresie republiki. Muzeum Starożytnego Wschodu posiada np. bramę ze starożytnego Babilonu, gliniane tablice ze słynnym Kodeksem Hammurabiego, starożytne egipskie skarabeusze. W Muzeum Dzieł Starożytnych zgromadzono obszerne zbiory greckich, hellenistycznych i rzymskich rzeźb oraz sarkofagów.

Bosfor – ze względu na swoją lokalizację miał zawsze wielkie znaczenie i to pod względem geograficznym jak i strategicznym. Aż do 1973 roku przeprawa przez cieśninę odbywała się przy pomocy łodzi. Po koniec tego roku został otwarty most Bosforski, czwarty na świecie pod względem długości. Po raz pierwszy w historii powstało fizyczne połączenie między Azją i Europą.

Bergama – miasto znane w starożytności jako Pergamon

Współcześnie Bergama jest rolniczym miastem targowym.

Akropol – główne budowle Akropolu tj. biblioteka i świątynia Trajana zostały dobudowane przez Niemiecki Instytut Archeologiczny. Świątynie wzniesiono w czasie panowania imperatorów Trajana i Hadriana. Była miejscem kultu obu władców. Jest ona jedną z zachowanych budowli rzymskich na Akropolu. Podziwiać można także teatr na 10 000 miejsc, który został wbudowany w zbocze.

Asklepejon – znane centrum medyczne w starożytności. Znanymi sposobami leczenia były tu masaże, błotne kąpiele, używanie ziół i maści. Obecnie można napić się wody ze świętej studni a następnie przejść podziemnym korytarzem do świątyni Telesfora, w której spali pacjenci mający nadzieje na wyzdrowienie.

Izmir – trzecie co do wielkości miasto Turcji i ważny port na Morzu Egejskim

Położony jest malowniczo nad półkolistą zatoką i otoczony jest górami. Większa część miasta jest nowoczesna. Ślady ciekawej historii zostały zniszczone przez liczne trzęsienia ziemi, pożary i wojny.

Muzeum Archeologiczne – podziwiać możemy tu zbiory egipskich, greckich i rzymskich rzeźb, wyroby ze szkła, terakoty, metali, złotą i srebrną biżuterię, rzeźby nagrobne i sarkofagi.

Muzeum Etnograficzne – zobaczymy tutaj barwne ekspozycje ukazujące sztukę, rękodzieło i zwyczaje ludowe miasta i prowincji. Wśród wielu eksponatów wyróżniają się: salon z XIX –wiecznej tureckiej rezydencji, osmańska alkowa dla par oraz kuchnia.

Antalya – największe miasto na śródziemnomorskim wybrzeżu Turcji

W kilki ostatnich dekadach miasto gwałtownie się rozwinęło dzięki rolnictwu, przemysłowi lekkiemu i turystyce. Żwirowe plaże przyciągają miłośników kąpieli.

Yivli Minare – ten wyjątkowy minaret wzniesiony został przez sułtana na początku XIII w w sąsiedztwie zamienionego na meczet kościoła. Mieści się tutaj obecnie Galeria Sztuk Pięknych. Na północnym zachodzie znajduję się klasztor Wirujących Derwiszów, pochodzący prawdopodobnie z XIII w.

Koleici (Stara Antalya) – obecnie jest to dzielnica historyczna, budowanie nowoczesnych budynków jest tu zabronione. We wschodniej części mieści się Kesik Minare (Ucięty Minaret). Budowla powstała w II wieku jako rzymska świątynia a w VI wieku została zamieniona na bizantyjski kościół Marii Dziewicy. Minaret służył ludności muzułmańskiej aż do 1896 roku, gdy jego znaczna część została zniszczona w wyniku pożaru.

Muzeum Antalyi – mieści się ono w zachodniej części miasta. Zwiedzanie warto zacząć od kolekcji skamielin, później można zapoznać się z epoką kamienia i brązu. Ciekawa jest Galeria Bogów, która prezentuje posągi 15 bogów antyku, od Afrodyty po Zeusa. Podziwiać możemy także eksponaty z epoki seldżuckiej i osmańskiej m.in.: stroje, zbroje, narzędzia, ceramikę, dywany, instrumenty muzyczne.

Pammukale – słynne białe tarasy wapienne wyglądają na tle pasma górskiego jak biała jasna blizna

Zostały one uformowane przez ciepłe, bogate w wapń wody, które spływając kaskadami z urwisk, chłodziły się tworząc skały osodowe. Rzymianie wznieśli tutaj ogromne miasto – uzdrowisko Hieropolis, aby w pełni korzystać z dobrodziejstw tutejszych wód. Wapienne tarasy zostały wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ogromny napły turystów stał się nawet zagrożeniem dla tarasów. Obecnie prowadzone są prace konserwacyjne i tarasy są zamknięte w celu ich ochrony. Można je podziwiać tylko z daleka.

Kapadocja – to kraina położona między Morzem Czarnym a górami Taurus

Należy ona do najważniejszych rejonów roliczych w Turcji, szczególnie dzięki sadom i winnicow. Kapadocja powstała 60 mln lat temu w czasie trzeciorzędowych fałdowań alpejskich. Z wydobywajacej się podczas erupcji lawy powstały samotne stożki wulkanów. Z popiołów i piasków powstał tuf, charakterystyczna miękka skała osodowa. W wyniku wielowiekowej erozji warstwa tufu ulagała spękaniu a w powstałe szczeliny dostawała się woda. Odsłonięte w skutek tych procesów głazy przybierały formy kolumn, stożków. Mieszkańcy Kapadocji szybko nauczyli się drążyć w skałach swoje mieszkania.

Dolina Goreme – najsłynniejsza kapadocka dolina. Pierwszym obiektem, który można zwiedzić po wejściu do doliny jest klasztor żeński a kilka metrów dalej klasztor męski. Zwiedzamy po kolei Sandałowy Kościół – nazwa pochodzi od śladów stup odciśniętych na posadzce przy wejściu. Podziwiać możemy najpiękniejsze freski przedstawiające zdradę Judasza. Po drodze mijamy Ciemny Kościół, jeden z najpiękniejszych tutejszych zabytków. Nazwa pochodzi od dawnego wyglądu budynku, kiedy było w nim bardzo mało okien. To właśnie brak światła spowodował, że zachowały się żywe kolory fresków przedstawiających m.in.: Chrystusa na krzyżu i zdradę Judasza. Na trasie zwiedzania warto zajrzeć jeszcze do Kościoła Jabłka, kaplicy św. Barbary, kaplicy św. Bazylego, Kościoła Sprzączki oraz Kościoła Złego Oka.

Podziemne miasta – archeolodzy twierdzą, że budowę tych miast rozpoczęto około 4000 lat temu, w okresie Hetytów. Składają się one z czterech kondygnacji tuneli i pomieszczeń. Niemal na każdym kroku spotyka się ślady bytności dawnych mieszkańców np. pojemniki na wodę, głębokie studnie i stajnie ze żłobami.